کسی به فکر گل ها نیست؛ کسی نمی خواهد باور کند که باغچه دارد می میرد!

(در حاشیۀ آلودگی شدید هوای تهران و سایر کلان شهرها)

به قلم: محمدباقر تاج الدین

✅آلودگی هوای تهران و سایر شهرهای بزرگ و صنعتی بدل به قصۀ پر غصه ای شده است که هر سال تکرار می شود اما دریغ از هرگونه اقدام عملی و مثبت در این زمینه. در اثر تشدید آلودگی هوا در این روزها حال بسیاری از شهروندان چندان خوب نیست و دچار انواع مشکلات جسمی و روانی شده اند و بسیاری از شهروندان به شدت از این وضع دشوار شکایت دارند. شاخص جهانی آلودگی عدد 217 را برای کلان شهر اصفهان و رنگ بنفش یعنی خیلی ناسالم، عدد 198 را برای برخی مناطق تهران مانند باقر شهرو رنگ بنفش یعنی خیلی ناسالم، عدد 160 را برای کلان شهر مشهد و رنگ قرمز یعنی ناسالم، عدد 157 را برای کلان شهر اهواز و رنگ قرمز یعنی ناسالم و عدد 149 را برای کلان شهر تبریز و رنگ قرمز یعنی ناسالم را نشان می دهد. در این میان شهری چون سمنان که هیچ گاه دچار آلودگی نشده بود اکنون دچار آلودگی شده به گونه ای که شاخص آلودگی در این شهر به عدد 130 رسیده است. عجیب تر این که شهری چون دماوند در استان تهران که شهری کاملاً کوهستانی است نیز آلودگی را تجربه می کند و شاخص آلودگی عدد 147 را برای این شهر نشان می دهد.

✳️ زیستن در هوای به شدت آلودۀ تهران و سایر کلان شهرها حق هیچ یک از شهروندان نیست و مصداق بارز بی عدالتی شهری است چرا که به دلیل فقدان سیاست ها و برنامه ریزی های دقیق شهری از یک سو و بی دانشی و بی عملی مدیران شهری از سوی دیگر شهروندان مجبور اَند این گونه هوای آلوده را تنفس کنند. این در حالی است که با استفاده از دانش های جدید و همچنین تکنولوژی های روزآمد می توان تاحد زیادی این آلودگی ها را کاهش داد اما تو گویی که فعلا چنین اراده و توانی در بین دست اندرکاران امر وجود ندارد و در این میان تنها جسم و جان شهروندان است که به آسانی در معرض انواع بیماری ها و یا حتی مرگ قرار می گیرد.

+ نوشته شده در سه شنبه ۱۴۰۲/۰۹/۱۴ ساعت 13:4 توسط عبدالله رضایی  |